Ενθέματα προσώπου

Ποια είναι τα υλικά που χρησιμοποιούνται;

Τα συνηθέστερα υλικά ενθεμάτων που χρησιμοποιούνται στο πρόσωπο, είναι: η συνεκτική σιλικόνη, και το πολυαιθυλένιο (porex). Λιγότερο συχνά τα ενέσιμα: υδρογέλη και ο υδροξυαπατίτης και το μαλακό goretex και PTFE.

Θα πρέπει να τονιστεί εδώ, ότι, είναι πάγια αρχή της Πλαστικής χειρουργικής, να χρησιμοποιεί αυτομοσχεύματα (δηλαδή υλικά από τον ίδιο τον οργανισμό) για την κάλυψη τέτοιων αναγκών, όταν μπορεί. Τέτοια υλικά είναι το λίπος, ο χόνδρος, το οστό, το χόροιο, κλπ. Όμως, συχνά, τα αυτομοσχεύματα, μπορεί να μην είναι διαθέσιμα στην ποσότητα που χρειαζόμαστε, ή η διαδικασία για να τα πάρουμε να είναι πιο επώδυνη και με μεγαλύτερη νοσηρότητα από την εφαρμογή ενός ενθέματος, πχ. Η sliding genioplasty , (για την αυξητική του πηγουνιού) είναι πολύ βαρύτερη επέμβαση (περιλαμβάνει: μεγάλη υποπεριοστεική αποκόλληση μαλακών μορίων, οριζόντια οστεοτομη της κάτω γνάθου, οστεοσύνθεση με πλακες και βίδες, κλπ) από την τοποθέτηση ενός ενθέματος στο πηγούνι, που μπορεί να γίνει με τοπική αναισθησία και να αλλαχθεί κι εύκολα, αν μετανιώσει στο μέλλον ο ενδιαφερόμενος (εννοούνται εδώ, τα μικρού βαθμού ελλείμματα).

Έτσι συχνά, οι Πλαστικοί χειρουργοί, χρησιμοποιούν ενθέματα προσώπου αντί αυτομοσχευμάτων, ειδικά στο πρόσωπο που έχει πολύ καλή αιμάτωση και η πιθανότητα φλεγμονής είναι μηδαμινή και για τον λόγο της ευκολίας και μικρότερης νοσηρότητας.

Υπάρχουν μειονεκτήματα;

Μειονεκτήματα στη χρήση ενθεμάτων, είναι: η πιθανότητα φλεγμονής και απόρριψης του υλικού, όπως και το κόστος του. Για την αποφυγή συμβαμάτων στη χειρουργική των ενθεμάτων, απαιτούνται: άσηπτη και ατραυματική τεχνική, τοποθέτηση αυτών, όσο, βαθύτερα ανατομικά (υποπεριοστεικά), και σε καλά αιματούμενη περιοχή.

Παραδείγματα εφαρμογής ενθεμάτων προσώπου

Συχνά παραδείγματα εφαρμογής ενθεμάτων στο πρόσωπο, είναι: η πωγωνοπλαστική, σε περίπτωση μικρογναθίας, (ή για να προσδώσουμε θεληματικό πηγούνι) και η αυξητική των ζυγωματικών τόξων (μήλα) για να διαμορφώσουμε το οβάλ και το περίγραμμα του προσώπου (συχνά σε μοντέλα, κλπ). Πολύ συχνό σημείο εφαρμογής, ακόμη, είναι η αυξητική χειλιών. Εδώ υπάρχουν βέβαια, πολλές μέθοδοι (ενέσιμα υλικά, λίπος, πλαστική με προώθηση εκ των έσω, κλπ.), αλλά υπάρχουν και τεχνικές με ενθέματα προσώπου, όπως το goretex, permalip, soft-form κλπ., τα οποία έχουν το πλεονέκτημα, ότι μπορούν να αφαιρεθούν, στο μέλλον, αν αυτό απαιτηθεί.

Λιγότερο συχνά, συναντάμε την αυξητική των γωνιών της κάτω γνάθου, για να ισχυροποιήσουμε το πρόσωπο (πιο αρρενωπό), την αυξητική της υποζυγωματικής χώρας (submalar) σε «στεγνά» στα μάγουλα πρόσωπα, το γέμισμα της κοιλάδας των δακρύων (tear trough) στους έντονα «μαύρους κύκλους», το γέμισμα του τρίγωνου των ρινοπαρειακών και της βάσης των ρωθωνιών στο άνω χείλος του στόματος, όπου επιτυγχάνεται ελάττωση της προβολής της ρινός. Επίσης, η αύξηση του μετώπου (σε άνδρες). Σπανίως, επίσης, αν απαιτηθεί, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ενθέματα σε ρινοπλαστική, όταν έχουν εξαντληθεί ή δεν επαρκούν τα αυτομοσχεύματα (ethnic surgery, κλπ). Εδώ, υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος απόρριψης, λόγω της άμεσης γειτνίασης με σηπτικές περιοχές.